çocukluğumdan gelen incir ağacısın
gül toprağında yeşeren
enseme toplanan en esmer ağrısın
saçlarımın bittiği yerde başlıyorsun
batık bir gökyüzü gibi başımın içinde
küçücük insanların gezegenden saymadığı
yıldızların en parlağısın evrenimde
kendini yansıt bana
dünyaya dördüncü tufan günahımızdan gelsin
ikimiz bir şiire takılı kalalım eski tarihten
sözlü edebiyatın bir örneği ol benimle
sen varlığı şiir olansın
günün içinden kimseye görünmeden geçen
duvarlardan silinemeyen bir sanat ol benimle
