adam asmaca oyununda kurallar esnektir.
Yazın bitimini kutluyoruz, el ele.
Aynı manzaranın farklı açılarındayız,
Ben geçmiş, sen şu an.
Aramızda acımasız bir temas var,
Gece, her zaman olanından, serin.
Kimse bu kadar hızlı dolduramıyor,
Samanyolu yarığını.
Aramızda yıllarca ışık,
Doğru mesafeye geldiğimizde
Yeni bir melodi yaratacağımız aşikar.
Bir kontrbas teli kalınlığında akacak kan
Boynuma saplanmış tırnaklarını çektiğinde.
İçimde çözünüyorsun,
Bir alaşıma dönüşmeliyiz ikimiz.
Boynun tütmekte,
Toprağa saklanmış nem tütmekte.
İçinde ne saklıyorsan,
Yakınındayken alıyor beni.
Bütün şiirlerin dizelerine kısıtlama getiriliyor,
Bu defterde anlattığım şehirde.
Ve üstümüzden görünmez uçaklar geçiyor,
Başımızda bir bomba korkusuyla
Tramvayların açtığı patikalarda korkarak yürüyoruz.
Kurallarımı esnettim on yılda,
Üç harfini buldum aradığımın.
Artık bütün duyguları tutuyor
Kalan üç harfin filtreleri.
Yalnızlık geçiyor sadece elek aralarından,
Bu defter şehrine tek başına ulaşıyor.
Şehirde hiç yalnız kalmayan insanları vurmaya geliyor,
Bir kalabalık alanlar korkusu.
Aynı kalıptan çıkan iki insan kadar benziyoruz ama
Aynı çekilmeler olmamış hayatımızda.
Benim yorulduğuma sen yeni adım atıyorsun.
Benim eksilttiğim harfler sende ukte kalmış.
Bundan esneyen kuralların bile sınırı var,
Bundan suçlu hep erkek.
Bundan asılır adamlar,
Adam asmaca oynanmasa bile.
